ผมมีสิ่งหนึ่งที่วัยรุ่นสมัยนี้อาจจะหลงใหลไปกับดนตรีสากลมากไปแต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะเดี๋ยวนี้เราไปไหนก็จะเจอเพลงสากลซักส่วนใหญ่ผมก็อยากจะให้คนที่มาอ่านนี้ได้รำลึกและความเป็นดนตรีไทยของบ้านเราว่าที่มาเป็นยังไงกันแน่ โดยเครื่องดนตรีไทยแต่มีมาสมัยโบราณแล้ว โดยที่เครื่องดนตรีก็จะออกมาแนวประมาณ ไทยผสมกับเครื่องดนตรีจีนนั้นละครับ
และคนไทยสมัยนั้นได้คิดดัดแปลงแล้วทำตามมาในรูปแบบของต่างประเทศนั้นคือประเทศอินเดีย แล้วได้คิดค้นเครื่องดนตรีแนวใหม่ๆให้เป็นของไทยโดยแท้ไม่ว่าจะอะไรต่อมิอะไรก็ตามเช่น ขลุ่ย ซอ ฆ้อง กลอง และได้พัฒนาต่อยอดเครื่องดนตรีขึ้นไปอีกซึ่งนั้นก็ ระนาดและ ฆ้องวง ที่เอาไว้ตี เป็นต้นนั้นเอง โดยที่เครื่องดนตรีไทยจะแบ่งไปในภาคต่างๆของประไทย โดยที่ ภาคอีสานจะมีเครื่องเล่นที่ถือว่าเป็นเอกลักษณ์บ้านเขาเลยนั้นก็คือ ระนาด กลอง โปง พิณ โปงลาง แคน ซึ่งการละเล่นก็จะไปในการแสดงเพลงเช่น ลำผีฟ้า งานศพ เป็นต้น ส่วนภาคใต้นั้นก็จะมีเครื่องเล่นดนตรีแบบเดิมที่คล้ายๆกับเงาะซาไก ซึ่งจะใช้ไม้ไผ่ลำขนาดต่างๆ
และได้พัฒนาการใช้ดนตรี แตร กลองชนิด กรับ คู่เล่นกับเพลงพื้นบ้าน รำมะนา ด้วยดนตรีของชาวภาคใต้นั้นจะออกแบบการเล่นไปคล้ายหลายชนชาติซะส่วนใหญ่ได้มีการผสมให้มีเอกลักษณ์ในแบบฉบับของตนเองโดยที่ภาคอื่นจะทำไม่ได้เลย แต่ที่เน้นการดนตรีของคนใต้นั้นจะมีจังหวะที่เร้าร้อนและลีลา ประดุจหนักแน่นไปด้วยลีลาของภาคใต้นั้นเอง ผู้อ่านคงอยากจะลองหันมาลองรักษาความเป็นเอกลักษณ์ดนตรีไทยบ้านเราดูก็จะดีมากๆเลยนะครับการเล่นไม่ใช่เรื่องยากมั่นฝึกฝนเล่นก็จะเก่งเองนะครับ